Intermodaaliteit

Intermodaaliteit is een benadering van transport en logistiek waarin goederen van deur tot deur worden verplaatst over meerdere vervoersmodi, zoals weg, water, rail en soms lucht, binnen een geïntegreerde supply chain. Een intermodale keten maakt gebruik van herkenbare transportsystemen (bijvoorbeeld containers) en inzet van intermodale terminals of knooppunten om overslag mogelijk te maken. Het doel is efficiëntie, betrouwbaarheid en duurzaamheid door het combineren van de sterke punten van elke modus.

Kernprincipes zijn standaardisatie, transparantie en continue coördinatie. In intermodaal vervoer wordt vaak gewerkt met gestandaardiseerde containers en railwagens of barges, waardoor goederen snel kunnen worden overgezet tussen modi. Een intermodale vervoerder of logistiek dienstverlener kan de hele keten beheren en aanspreekpunt zijn voor de opdrachtgever, wat deur-tot-deurvervoer mogelijk maakt. Het succes hangt af van adequate terminals, betrouwbare planning, dienstverlening en digitalisering van informatieflow (zoals tracking en documentatie).

Toepassingen en routes: veelvoorkomend is het vervoer van containers van zeehavens naar industrieterreinen via het spoor of weg, of een combinatie van binnenlandse waterwegen en weg, in zowel nationale als internationale context. Intermodaaliteit is hiervoor een kernstrategie in langeafstandslogistiek en in de Europese TEN-T-netwerken, waar knooppunten zijn ontwikkeld om congestie te verminderen en decarbonisering te bevorderen.

Voordelen en uitdagingen: de belangrijkste voordelen zijn vaak lagere CO2-uitstoot per ton-kilometer, minder verkeerscongestie op hoofdwegen en vaak kostenbesparingen op lange termijn. Nadelen zijn hoge investeringen in terminals en apparatuur, vereiste coördinatie tussen meerdere partijen, regelgeving en interoperabiliteit, en afhankelijkheid van betrouwbare dienstverleners en adequate planningstools.