Interferentiecancelingtechnieken

Interferentiecancelingtechnieken is een verzamelnaam voor methoden die ongewenste interferentie onderdrukken of verwijderen uit een ontvangen signaal, zodat het gewenste signaal beter hoorbaar of bruikbaar blijft. Deze technieken worden toegepast in verschillende domeinen, waaronder telecommunicatie, audio- en spraaktechnologie, radar, sonar en sensornetwerken.

Een belangrijke groep is adaptieve filtertechniek, waarbij een verwijzingssignaal wordt gebruikt om de interferentie te estimeren en af te trekken uit het gemeten signaal. Voorbeelden zijn adaptieve filters zoals LMS, NLMS en RLS die zich aanpassen aan tijdvariërende storingen. Andere benaderingen omvatten frequentie-gebaseerde methoden zoals notch-filters en spectrale onderdrukking, die specifieke interferentiefrequenties onderdrukken. In combinatie met signaalmodellering kan ook Wiener- of Kalman-filtering worden toegepast om ruis en interferentie te verminderen.

Ruimtelijke filtering via beamforming en multielede (MIMO)-arrays zet zichzelf in om interferentie in de ruimte te scheiden door gericht opnames te maken of signalen από verschillende richtingen te combineren. Toepassingen variëren van draadloze sensoren en mobiele netwerken tot geluidsonderdrukking en gehoorapparatuur.

Uitdagingen zijn onder meer tijdvariërende en niet-stationaire interferentie, latentie en mismatches tussen referentiesignaal en werkelijk interfererend signaal. Effectiviteit wordt geëvalueerd met metrieken als signaal-ruis verhouding (SIR) en totale SINR, evenals perceptuele of operationele prestaties in de toepasssingscontext.