Inhalatiekracht

Inhalatiekracht is de maximale kracht of druk die de ademhalingsspieren leveren tijdens een geforceerde inademing. In medische context wordt vaak gesproken over maximale inspiratoire druk (Pimax) of Pi max, uitgedrukt in centimeter waterkolom (cm H2O). De waarde is doorgaans negatief omdat bij inademing onderdruk ontstaat ten opzichte van de atmosferische druk.

Meetprocedure en interpretatie: De meting gebeurt met een sensor in een mondstuk of in een spirometer. De patiënt ademt uit naar restvolume en neemt vervolgens een maximale inademing tegen een afgesloten weerstand. De hoogste negatieve druk die wordt bereikt, bepaalt de inhalatiekracht. Waarden variëren sterk met leeftijd, geslacht, lengte en meetmethode; bij gezonde volwassenen liggen de Pimax-waarden vaak in de orde van tientallen tot ruim honderd cm H2O, met lagere waarden bij oudere leeftijd en bij vrouwen.

Clinical relevance: Pimax is een maat voor de sterkte van de ademhalingsspieren en wordt gebruikt bij de beoordeling van spierkracht bij neuromusculaire aandoeningen, chronische longaandoeningen zoals COPD, en bij de evaluatie van de weaning van mechanische ventilatie. Het kan helpen bij het monitoren van veranderingen in spierkracht over de tijd en fungeert soms als baseline voor behandel- of revalidatieprogramma’s.

Training en beperkingen: Inspiratoire spiertraining (IMT) met weerstand- of drempelsystemen kan de inhalatiekracht verbeteren. Sessies worden doorgaans meerdere keren per week gegeven en de belasting wordt geleidelijk verhoogd. Het is belangrijk dat IMT wordt uitgevoerd onder medische begeleiding bij patiënten met ernstige cardiopulmonale aandoeningen of neuromusculaire zwakte. Metingen zijn afhankelijk van de techniek, en referentiewaarden verschillen tussen apparaten.