Groepstentoonstellingen

Een groepstentoonstelling is een tentoonstelling waarin werken van meerdere kunstenaars tegelijk worden getoond in één expositieruimte. In tegenstelling tot een solo- of monografische tentoonstelling, die één kunstenaar centraal stelt, richt een groepstentoonstelling zich op een thema, concept of periode en laat hij verschillende benaderingen en media naast elkaar zien.

Groepstentoonstellingen worden georganiseerd door musea, galeries, kunstencentra of onafhankelijke curatoren en platforms. Ze kunnen worden opgebouwd rondom een curatorieel concept, variërend van een specifieke stijl of beweging tot een bredere maatschappelijke of esthetische context. Doel is vaak het bevorderen van dialoog tussen werken en kunstenaars, het tonen van de diversiteit van praktijken en het vergroten van de zichtbaarheid van zowel gevestigde als opkomende kunstenaars.

Werken in groepstentoonstellingen worden doorgaans geselecteerd via een curatorale lezing, een open-call of een combinatie daarvan. Criteria variëren: kwaliteit van het werk, relevantie voor het thema, en de samenstelling van media en perspectieven. De tentoonstellingen omvatten meestal een catalogus of wall texts, en kunnen begeleid worden door programma’s zoals rondleidingen, lezingen of performances.

Historisch gezien vormden groepstentoonstellingen lange tijd een belangrijk middel voor het tonen van verbeelding en debat in de kunstwereld. In de 19e eeuw verschenen salons en academische tentoonstellingen; in de jaren daarna ontwikkelden onafhankelijke curatoren en biennales nieuwe vormen van groepspresentaties. Tegenwoordig zijn groepstentoonstellingen een standaard en voortdurend evoluerende vorm in musea, galeries en kunstfestivals.