Eudikotyledonen

Eudikotyledonen (eudicots) vormen een grote clade binnen de bloeiende planten (angiospermen). Een kernkenmerk is dat bij kieming de embryo twee zaadlobben heeft. Daarnaast hebben veel eudicoten bladeren met netvormige nervatuur en komen bloemonderdelen doorgaans in veelvouden van vier of vijf voor. De vaatbundels in de stengel liggen meestal in een ring, en bij veel soorten is secundaire houtvorming mogelijk, wat tot houtachtige planten kan leiden.

Terminologie en verwantschappen: de oud gebruikte term dicotyloten wordt nog wel aangewend, maar is geen monofyletische groep. Eudikotyledonen vormen een monofyletische klade binnen de angiospermen en omvatten zowel basale als meer diverse lijnen. Binnen de eudikotyledonen onderscheiden wetenschappers vaak basale eudicoten en core eudicoten; de core-divisie bevat de twee grote clades Rosids en Asterids.

Diversiteit en voorbeelden: de eudikotyledonen omvatten talloze families, zoals Rosaceae (rozenfamilie), Fabaceae (bonenfamilie), Solanaceae (nachtfamilie), Asteraceae (composieten) en Ericaceae. Voorbeelden van bekende soorten zijn appel (Malus domestica), roos (Rosa spp.), zonnebloem (Helianthus annuus), erwten (Pisum sativum) en eik (Quercus spp.).

Ontwikkeling en ecologie: eudikotyledonen ontstaan vermoedelijk in het Mesozoïcum en vormen nu de overgrote meerderheid van hedendaagse bloemplanten. Ze vertonen grote diversiteit in vorm, leefomgeving en levensstijl, variërend van herbacee soorten tot houtachtige planten die wereldwijd voorkomen.