Erektiler

Erektiler, kanla dolup sertleşebilen doku veya bu durumları tanımlayan terimdir. İnsanlarda en belirgin örnekler penis ve klitoris çevresindeki erektil dokulardır; bu dokular, cinsel uyarıma yanıt olarak artan kan akışına bağlı olarak dolup sertleşir ve böylece cinsel fonksiyon gerçekleşir.

Anatomik olarak en iyi bilinen örnekler penis içindeki corpora cavernosa ve corpus spongiosum’dur. Bu yapılar, trabeküler boşluklar ve zengin damar ağı ile dolarken tunica albuginea ile çevrelenir. Klitoris de benzer şekilde erektil dokuya sahiptir. Erektil dokular, sinirler, damarlar ve endotel hücreleri aracılığıyla kan akışını ve basıncı düzenleyen bir sisteme sahiptir.

Fizyoloji olarak ereksiyon, genellikle merkezi ve periferal uyarıma bağlı nitrik oksit (NO) salınımını artırır; bu, damarların düz kaslarını gevşetir, arteriyel kan akışını artırır ve venöz çıkışı kısıtlar. Sonuçta korpora cavernosa ve corpus spongiosum dolgunlaşır ve sertleşme oluşur. Detumescence (gevşeme) NO seviyesinin düşmesiyle ve damar daralmasıyla gerçekleşir. PDE5 inhibitörleri gibi ilaçlar bu süreçte tedavi amaçlı kullanılır.

Klinik olarak erektil dokularla ilgili sorunlar, erektil disfonksiyon (erektil fonksiyon bozukluğu) veya travma/hastalık nedeniyle ortaya çıkabilir. Diyabet, ateroskleroz, sinir hasarı ve hormonal sorunlar sık nedenlerdir. Tedaviler arasında yaşam tarzı değişiklikleri, ilaçlar (örneğin PDE5 inhibitörleri), enjeksiyon tedavileri veya cerrahi seçenekler yer alır. Çok uzun süreli, ağrılı veya spontan olmayan ereksiyon acil değerlendirme gerektirir (priapisim).

Genel olarak erektiler, pek çok memeli türünde bulunur ve üreme işleviyle yakından ilişkilidir; yaşlanma ve hastalıklar bu dokuların fonksiyonunu etkileyebilir.