Epikondylen

Epikondylen zijn twee prominente uitsteeksels aan het distale uiteinde van de humerus rondom het ellebooggewricht. De mediale epikondylus humeri ligt aan de binnenkant van de knie? (corrigeer: binnenkant van de elleboog) en de laterale epikondylus humeri aan de buitenkant. Ze vormen belangrijke ankerpunten voor pezen en dragen bij aan de stabiliteit van het gewricht.

Anatomie en aanhechtingsplaatsen: De mediale epikondylus dient als aanhechtingspunt voor de gemeenschappelijke flexorpees, die spieren omvat zoals flexor carpi radialis, flexor carpi ulnaris, palmaris longus en flexor digitorum superficialis. De laterale epikondylus vormt de aanhechtingsplek voor de extensorpezen van de onderarm, waaronder extensor carpi radialis brevis en extensor digitorum. De nervus ulnaris loopt nabij de mediale epikondylus en kan in die regio geïrriteerd raken of worden ingesloten.

Functie: De epikondylen leveren musculoskeletale aanhechting voor voor- en achterarmspieren, wat bijdraagt aan grijpen, pols- en handbewegingen en aan de stabiliteit van het ellebooggewricht tijdens activiteiten.

Klinische relevantie: Storingen aan de epikondylen komen voor als epi­kondylitis. Lateral epicondylitis, ook wel tenniselleboog genoemd, ontstaat door overmatig gebruik van de extensorspieren; medial epicondylitis, golfer’s elbow, door overbelasting van de flexorspieren. Symptomen zijn pijn en gevoeligheid ter plaatse van de epicondylen, soms met verminderde graspracht. Behandeling omvat rust, fysiotherapie, NSAID’s en, bij hardnekkige klachten, injecties of chirurgie in zeldzame gevallen.

Beeldvorming en pediatrie: Bij röntgenonderzoek kunnen de epicondylar groeipunten (apofyse) bij kinderen nog aanwezig zijn. Traumatische fracturen van de epikondylen komen voor maar zijn minder frequent dan supracondylaire fracturen; apofysaire letsels kunnen leiden tot pijn en tijdelijke instabiliteit.