Duurbaarheid

Duurbaarheid is het vermogen van een product, materiaal of constructie om over een afgesproken periode zijn functies te vervullen onder gangbare gebruiksomstandigheden, zonder dat sprake is van onredelijk onderhoud. Het begrip overlapt met levensduur en betrouwbaarheid, maar richt zich nadrukkelijk op het behoud van functionaliteit en integriteit in de tijd.

De beoordeling van duurbaarheid gebeurt via vooraf vastgestelde faalcriteria en door testen, waarneming en data-analyse. Levensduur wordt vaak geschat op basis van laboratoriumtesten, veldgegevens en betrouwbaarheidsanalyses, waarbij faalpatronen en tijdsintervallen tot falen worden beschouwd. Ook onderhoudsfrequentie en gebruikspatronen spelen een rol bij de inschatting.

Belangrijke factoren zijn materiaalkwaliteit, ontwerp en productietechnieken, kwaliteitscontrole, onderhoud en de omgevingsomstandigheden (temperatuur, vocht, chemicaliën, mechanische belasting). Slijtage, corrosie en veroudering dragen bij aan het verlies van functionaliteit. Ontwerpstrategieën die duurbaarheid vergroten, zijn reparabiliteit, modulair ontwerp, eenvoudige vervanging van onderdelen en het gebruik van duurzame, slijtvast of corrosiebestendige materialen.

Toepassingsgebieden omvatten bouw- en constructiecomponenten, consumentenelektronica die repareerbaar is, en transport- of infrastructuurproducten waar lange levensduur en voorspelbare prestaties belangrijk zijn. Duurbaarheid sluit aan bij circulariteit en beleid dat lang meegaan, onderhoud en reparatie stimuleert; dit kan afval verminderen en de totale milieubelasting verlagen.

In samenvatting is duurbaarheid een doel in productontwerp en asset management dat gericht is op langdurige functionaliteit onder realistische omstandigheden, met aandacht voor onderhoud, vervangbaarheid en milieueffecten.