Centraalazië

Centraal-Azië is een geografische regio in het midden van Eurazië, doorgaans bestaand uit de vijf onafhankelijke staten Kazachstan, Oezbekistan, Turkmenistan, Kirgizië en Tadzjikistan. Soms worden Afghanistan en delen van noordwest-China of Rusland bij de regio gerekend. De omgeving wordt gekenmerkt door uitgestrekte steppen en woestijnen (Kyzylkum en Karakum) en door bergketens zoals de Tian Shan en de Pamirs. Belangrijke rivieren als de Amu Darya en de Syr Darya ontspringen in of doorkruisen het gebied en leveren water voor landbouw. Het klimaat is overwegend continentaal met hete zomers en koude winters.

Historisch speelde Centraal-Azië een centrale rol op de Zijderoute en huisde steden als Samarcanda, Bukhara en Khiva. In de moderne tijd maakte het deel uit van het Russische rijk en later van de Sovjet-Unie; na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 verwierf elke staat onafhankelijkheid. De regio is etnisch en taalkundig divers: onder meer Kazachen, Oezbeken, Turkmenen, Kirgiziërs en Tadzjieken, met talen uit de Turkse en Iraanse taalfamilies en Russisch als wijdverbreide lingua franca. Islam is de dominante religie, met een rijk erfgoed langs de Zijderoute.

Economisch gezien zijn de landen afhankelijk van natuurlijke hulpbronnen zoals olie en aardgas (vooral Turkmenistan en Kazachstan), landbouw (katoen) en doorvoerhandel. Waterbeheer vormt een cruciale uitdaging, mede door de krimp van het Aralmeer door irrigatie. Politiek varieert van autoritaire tot semi-democratische systemen. De regio bevordert regionale samenwerking op het gebied van infrastructuur, handel en veiligheid en zoekt partnerschappen met Rusland, China en buurlanden om economische ontwikkeling en stabiliteit te bevorderen.