COdetectie

COdetectie verwijst naar systemen en apparaten die koolmonoxide in binnenomgevingen detecteren om vergiftiging te voorkomen. Koolmonoxide (CO) is een kleurloos en geurloos gas dat ontstaat bij onvolledige verbranding van brandstoffen zoals gas, olie, hout en voertuigen in afgesloten ruimten. Een CO-vergiftiging kan leiden tot hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid, bewusteloosheid en zelfs de dood als de blootstelling aanhoudt.

Er bestaan verschillende typen CO-detectieapparaten. Losse melders voor aan de wand of het plafond, plug-in modellen en harde-installatie-systemen met back-upbatterij zijn gangbaar. De meeste detectors werken met een elektrochemische sensor; sommige oudere modellen gebruiken sensoren op basis van metaaloxide. Een detector geeft een luid alarm bij een CO-concentratie die een drempel overschrijdt, en sommige modellen leveren ook digitale uitlezing of smart-home meldingen.

Plaatsing en gebruik: installeer COdetectie op elke verdiepingshoogte, bij voorkeur nabij slaapplaatsen. Vermijd plaatsen vlak bij ventilatieopeningen, open vuren, badkamers met hoog vocht of direct naast kachels. Volg de instructies van de fabrikant wat betreft montagehoogte; doorgaans ongeveer op borsthoogte of iets hoger aan de muur, of volgens het model aan het plafond. Test apparaten maandelijks, vervang batterijen volgens het onderhoudsinterval en vervang het apparaat meestal na 5–7 jaar.

Standaarden en veiligheid: moderne CO-detectie valt vaak onder normen zoals EN 50291 (Europa) en UL 2034/NFPA 720 (VS), met CE-markering of andere wettelijke keurmerken. Apparaten kunnen onderling verbonden zijn zodat alarmerk aan alle units wordt doorgegeven. Bij een alarm verlaat men direct het gebouw en schakelt men indien nodig hulpdiensten in. Detectie is geen vervanging voor ventilatie en regelmatig onderhoud van gas- en verwarmingsinstallaties.