Bloeddrukonderzoek

Bloeddrukonderzoek is het medisch onderzoek naar de bloeddruk, uitgevoerd om te bepalen of iemand een normale bloeddruk heeft en om hypertensie of hypotensie vast te stellen. Het helpt bij risicostratificatie voor hart- en vaatziekten en bij het volgen van de respons op behandelingen. Het kan ook wijzen op afwijkingen die verdere evaluatie vereisen.

Meetmethoden omvatten kantoorbloeddrukmeting met een manchet en stethoscoop of met een automatische apparaat; thuisbloeddrukmeting (HBPM) door de patiënt; en ambulante bloeddrukmonitoring (ABPM) gedurende 24 uur of langer. HBPM en ABPM leveren aanvullende informatie over de bloeddruk buiten de kliniek en helpen bij herkenning van afwijkingen zoals white-coat of masked hypertension.

Procedure in de kliniek: de patiënt zit met rug ondersteund, het armgebied op hartniveau, de voeten niet gekruist en de juiste manchetmaat wordt gebruikt. Rust minimaal vijf minuten en vermijd caffeïne en roken dichtbij de meting. Bij automatische apparaten worden meerdere metingen achter elkaar verricht en het gemiddelde bepaalt de waarde. Voor ABPM wordt het draagbare apparaatje gedurende 24 uur gedragen en registreert het periodiek de bloeddruk.

Interpretatie en vervolg: afwijkingen zoals white-coat hypertensie (hogere druk bij kantoormetingen) en masked hypertension (hogere druk buiten kantoor) kunnen met HBPM of ABPM beter zichtbaar worden. Nocturale bloeddruk en het 24-uurspatroon geven aanvullende informatie voor risico-inschatting en behandelingsbeslissingen. De definities en drempels variëren per richtlijn; normaliter ligt de grens tussen normaal en verhoogd/ hypertensie in de praktijk tussen circa 120–140 systolisch en 80–90 diastolisch, afhankelijk van de gebruikte normen.