Biodegradeerbare

Biodegradeerbare verwijst naar materialen die onder bepaalde biologische omstandigheden kunnen worden afgebroken door micro-organismen tot eenvoudige verbindingen zoals water, kooldioxide en biomassa. De mate en snelheid van afbraak hangen af van factoren zoals aanwezigheid van zuurstof (aëroob), gebrek aan zuurstof (anaëroob), temperatuur, vocht en de samenstelling van het materiaal. Vaak wordt een onderscheid gemaakt tussen afbraak in een composteeromgeving en afbraak in andere omstandigheden, zoals in de bodem of in een land- of afvalstortplaats.

In regelgeving en normen worden specificaties soms gekoppeld aan de context waarin afbraak plaatsvindt. Voorbeelden zijn de Europese norm EN 13432 voor composteerbare verpakkingen en de Amerikaanse normen ASTM D6400 of D6868. Deze normen stellen criteria voor de snelheid en mate van afbraak, evenals het achterlaten van reststoffen. Het labelen als “biodegradeerbaar” zonder toelichting kan misleidend zijn, omdat afbraak in de natuur vaak langzamer verloopt of afhankelijk is van speciale faciliteiten. Composteerbaar duidt aan afbraak onder industriële of thuiskomposteeromstandigheden in een beheerde omgeving, terwijl biobased verwijst naar de oorsprong van het materiaal en niet noodzakelijk naar afbraakkracht.

Veel gebruikte biodegradeerbare materialen zijn natuurlijke polymeren zoals zetmeel en cellulose, en synthetische biogebaseerde polymeren zoals PLA (polylactic acide) en PHA (polyhydroxyalkanoaten). Toepassingen vinden plaats in verpakkingen, landbouwfolie en eendelige disposables, maar echte milieuvoordelen hangen af van toegankelijke en passende afvalinfrastructuur. Consumenten wordt aangeraden te kiezen voor gecertificeerde composteerbare producten en de lokale afvalscheidingsrichtlijnen te volgen.