Bioaugmentacja

Bioaugmentacja to procedura polegająca na wprowadzeniu do środowiska określonych mikroorganizmów lub ich kombinacji w celu przyspieszenia biodegradacji zanieczyszczeń. Typowo realizowana w glebie, wodach gruntowych, ściekach lub w instalacjach oczyszczania, bioaugmentacja różni się od biostymulacji tym, że zamiast instrukcji ożywiania istniejących populacji polega na dodaniu specjalnie dobranych szczepów mikroorganizmów, zdolnych do degradacji konkretnych substancji. Celem jest skrócenie czasu naprawy i zwiększenie całkowitej wydajności procesu oczyszczania.

W praktyce stosuje się mieszanki bakterii, oraz czasem grzybów, które enzymatycznie rozkładają zanieczyszczenia organiczne, takie jak związki ropopochodne, rozpuszczalniki organiczne, pestycydy i związki chlorowane. Bioaugmentacja często współistnieje z biostymulacją, w której dostarcza się składniki odżywcze i akceptory elektronów, aby sprzyjać funkcjonowaniu miejscowych populacji.

Wyzwania i ograniczenia: skuteczność zależy od zdolności szczepów do przeżycia i zasiedlenia w konkurencyjnym środowisku; czynniki środowiskowe (temp, pH, dostępność zanieczyszczeń) ograniczają efektywność. Ryzyka obejmują niezamierzoną zmianę składu mikrobiologicznego ekosystemu, możliwość transferu genów, oraz konsekwencje dla zdrowia i środowiska; z tego powodu procesy regulowane są przepisami i oceną ryzyka.

Proces projektowy obejmuje ocenę terenu, wybór szczepów (publikowanych lub autorskich, zwykle z referencyjnymi efektami biodegradacji), inokulację, monitorowanie stanu zanieczyszczeń i mikrobiologicznego składu, a także adaptacyjne dostosowanie warunków. Skuteczność bywa zależna od stałej obecności i optymalnych warunków.