Beeldvergroting
Beeldvergroting, vaak omschreven als vergroting van een beeld, is de factor waarmee de afmeting van een object in een optisch systeem of weergave wordt vergroot ten opzichte van de werkelijke afmeting. De term kan verwijzen naar optische vergroting of digitale vergroting. Optische vergroting is de verhouding tussen de grootte van het gevormde beeld en de oorspronkelijke grootte van het object. In traditionele instrumenten zoals microscopen en telescopen is de magnificatie doorgaans het product van de vergrotingen van de gebruikte lenzen; bij een eenvoudige microscoop is de vergroting bijvoorbeeld ongeveer Fo/Fe, waarbij Fo de brandpuntsafstand van de objectief en Fe die van het oculair is. Een veelgebruikt voorbeeld is een objectief van 40x gecombineerd met een oculair van 10x, wat ongeveer 400x vergroting oplevert.
Digitale vergroting wordt bereikt door beeldvorming en softwarematige schaalvergroting of sensorresampling, oftewel digitaal inzoomen. Digitale vergroting
Vergroting en resolutie zijn onderscheiden: vergroting vergroot het beeld, terwijl resolutie bepaalt welke kleinste waarneembare details
In de praktijk leidt hogere vergroting tot een smallere gezichtsveld, minder diepte van het beeld en vaak