zonden

Zonden zijn in veel religieuze tradities handelingen, gedachten of het verzuimen daarvan die in strijd zijn met een goddelijke of morele wet. Ze brengen schuldgevoel en de verwachting van vergeving en/of boetedoening met zich mee. In sommige tradities wordt onderscheid gemaakt tussen erfzonde en individuele zonden.

In het christendom wordt vaak onderscheid gemaakt tussen erfzonde en persoonlijke zonden. In de rooms-katholieke traditie spelen boetedoening en sacramenten een rol bij vergeving, terwijl sommige protestantse kerken vergeving benadrukken door geloof en berouw. Een lange traditie classificeert daarnaast de zeven hoofdzonden, zoals hoogmoed en hebzucht, als kernrisico’s van moreel verval.

In het jodendom worden zonden gezien als overtredingen van God en van de geboden. Vergeving komt via berouw (tesjoeva/teshuva), boete en verzoening, bijvoorbeeld tijdens Jom Kippoer en andere momenten van boetedoening. In de islam is er het begrip zonden als overtreding van Gods geboden; vergeving wordt gezocht door berouw (tawba) en door goede daden, en erfzonde komt niet op dezelfde manier voor als in sommige christelijke tradities.

Naast religieuze betekenis wordt zonde ook in bredere zin gebruikt om morele misstappen of schendingen van maatschappelijke normen aan te duiden.