zelfverbruik

Zelfverbruik (ook wel eigenverbruik) is de elektriciteit die door de producent zelf wordt verbruikt op het moment van opwekking, in plaats van direct aan het elektriciteitsnet te leveren. Het begrip komt vooral voor bij decentrale opwekking zoals zonnepanelen op daken van woningen en bedrijven, waar een deel van de opgewekte stroom direct nodig is voor eigen verbruik.

Hoe zelfverbruik werkt: zonnepanelen leveren vooral overdag. Als de opwekking de eigen vraag overstijgt, kan de overtollige stroom naar het net worden geëxporteerd. Door slimme belading en opslag (bijvoorbeeld batterijen) kan een groter deel van de opgewekte stroom direct worden gebruikt, waardoor het eigen verbruik stijgt en de energiekosten dalen.

Economie en beleid: de financiële waarde van zelfverbruik hangt af van tariefstructuren en regelgeving in een land. Bij systemen met saldering of gelijke terugleververgoeding is het rendement vaak hoger wanneer meer van de opgewekte stroom zelf wordt verbruikt. Het gebruik van opslag, slimme meters en vraag- en lastregeling kan dit verder verbeteren.

Voordelen en beperkingen: zelfverbruik verlaagt de inkoop van elektriciteit en kan de belasting van het elektriciteitsnet verminderen. Het draagt bij aan minder emissies bij gebruik van hernieuwbare opwek. Beperkingen zijn onder meer seizoensgebonden opwekking, opslagkosten en de complexiteit van het afstemmen van verbruik op productie.