zekeringautomaten

Zekeringautomaten, ook wel automatische zekeringen genoemd, zijn elektrische beveiligings- en afschakelapparaten die in een verdeelkast (verdeeldoos) worden geplaatst om individuele circuits te beschermen tegen overbelasting en kortsluiting. Wanneer de stroom een vooraf ingestelde waarde overschrijdt of bij een plotselinge foutstroom ontstaat, schakelt de automaat af en wordt de stroom naar het betreffende circuit onderbroken. In tegenstelling tot een vaste zekering kan een zekeringautomaat worden gereset nadat de fout is verholpen.

Zekeringautomaten werken meestal met een combinatie van thermische en magnetische principes. De thermische werking gebruikt een bimetalen strip die buigt bij langdurige overbelasting, terwijl de magnetische werking een elektromagneet activeert bij hoge kortsluitstromen om snel te ontkoppelen. Voor de bescherming tegen verschillende typen belastingen zijn er verschillende tripkarakteristieken, vaak aangeduid als type B, C of D.

Ze bestaan in uiteenlopende configuraties: 1-fase of 3-fase uitvoering, en als modulaire units die in een hoofd- of subverdeeldoos worden geplaatst. In huishoudelijke installaties komen vaak zekeringautomaten met nominale bepalingen van ongeveer 6 tot 63 ampère per circuit voor. Voor kortsluitingsbescherming zijn de tripcurves afgestemd op de aard van de last, waarbij type B, C en D verschillen in gevoeligheid en snelheid.

Standards en installatie: zekeringautomaten vallen meestal onder internationale normen zoals IEC 60898-1 (voor huishoudelijke toepassingen) of IEC 60947-2 (voor hogere capaciteit), met nationale aanvullingen. Installatie en onderhoud dienen te gebeuren door een erkend elektricien, omdat correcte selectie en montage essentieel zijn voor de veiligheid en betrouwbaarheid van de elektrische installatie. Periodiek testen en tijdig vervanging bij slijtage zijn aan te raden.