weefdensiteit

Weefdensiteit is een fysische eigenschap van biologisch weefsel die de massa per eenheid volume beschrijft. Het is een maat voor hoe geconcentreerd of “zwaar” een weefsel is en heeft invloed op zowel de mechanische eigenschappen als de beeldvorming bij medische diagnostiek.

In de praktijk wordt weefdensiteit vaak uitgedrukt in gram per kubieke centimeter (g/cm^3). De waarden variëren sterk per type weefsel: water en meeste zachte weefsels liggen rond 1,0 g/cm^3; vetweefsel circa 0,9 g/cm^3; botweefsel circa 1,8–2,0 g/cm^3; lucht ongeveer 0. Bij medische beeldvorming worden relatieve dichtheden ook uitgedrukt in Hounsfield-eenheden (HU) op CT-scans, waarbij water op 0 HU staat en botten rond +1000 HU zitten.

Meting kan direct door massa te wegen bij een bekend volume of via volumenobtaining en de verhouding massa/volume. Niet-invasieve methoden omvatten beeldvorming zoals CT (density in HU) en MRI-proxy’s die kernen van weefselconcentratie benaderen. Botdichtheid wordt bovendien vaak gemeten met botdichtheidsdensitometrie (DEXA).

Oorzaken en variatie worden bepaald door de samenstelling van het weefsel (water, mineralen, vet, collageen), hydratie, leeftijd en ziekteprocessen. Zo verlaagd osteoporosis de botdichtheid, terwijl mineralisatie en fibrose de dichtheid kunnen verhogen.

Toepassingen van weefdensiteit omvatten medische diagnose en klinische planning, beoordeling van botgezondheid, biomechanische modellering en forensische of onderzoekscontexten waarin massa-volume-relaties van weefsels noodzakelijk zijn.