warmteverliescoëfficiënt
Warmteverlies is de snelheid waarmee warmte uit een ruimte ontsnapt naar de omgeving, gedreven door het temperatuurverschil tussen binnen en buiten. In de bouwfysica wordt warmteverlies vaak beschreven met transferscoëfficiënten: de U-waarde voor individuele elementen (muren, dak, vloer, ramen) en de totale warmteverliescoëfficiënt van de gebouwschil (UA-waarde). De warmtevraag kan worden uitgedrukt als Qdot = U · A · ΔT voor elk element, of als Qdot = UA · ΔT voor de hele omhulling. Eenheden zijn watt (W) bij een bepaald binnentemperatuurverschil en watt per kelvin (W/K) voor de enveloppecoëfficiënt.
De belangrijkste oorzaken zijn conductie door materialen, ventilatie en luchtdichtheid, en stralingsuitwisseling met omringende oppervlakken en
Het beperken van warmteverlies gebeurt via betere isolatie, luchtdichtheid en het beperken van kieren en lekken,
Het concept is essentieel voor energieprestatiebepalingen, energielabels en bouwregelgeving. Het ondersteunt schattingen van verwarmingsbehoefte, ontwerkeuzes en