vlakkeplaatmodules

Vl akeplaatmodules, in het Nederlands vaak aangeduid als vlakkeplaatmodules, is een term die wordt gebruikt voor modulair opgebouwde eenheden die bestaan uit platte platen. De exacte toepassing varieert per vakgebied, maar in de context van energietechniek verwijst de term meestal naar fotovoltaïsche modules of naar vlakkeplaat-absorbers in zonne-thermische systemen. In fotovoltaïsche toepassingen is een vlakkeplaatmodule een panel waarin meerdere zonnecellen op een vlakke drager zijn geplaatst en beschermd door glas en een achterkant, meestal met een aluminium frame en een jacksysteem om elektrische verbindingen mogelijk te maken.

Constructie en materialen

Een typische PV-vlakkeplaatmodule bestaat uit glas aan de frontkant, een encapsulatiemateriaal zoals EVA of PVB, zonnecellen (veelal silicium, mono- of polycrystalijn), een backsheet, een frame en een kabel- of buizensysteem in een afsluitende behuizing. De cellen worden in strings verbonden en via een junction box aangesloten op de kabels. Typische celtypes zijn kristallijn silicium of dunne-filmvarianten. Modulaire afmetingen en gewicht variëren, maar modules zijn ontworpen voor montage op daken of terreinen en forceren vaak standaardrelaisdadige aansluitingen.

Toepassingen

PV-vlakkeplaatmodules worden veel toegepast in zonne-energiesystemen voor residentiële, commerciële en utility-scale installaties, inclusief bouwgerelateerde PV (BIPV). Daarnaast worden soortgelijke vlakkeplaattechnologieën gebruikt in zonne-thermische systemen, waarbij absorberende vlakke platen warmte verzamelen voor domestische hot water of ruimteverwarming.

Prestaties en standaarden

Moduleprestaties hangen af van materiaalkwaliteit en technologie (silicium, stilering). Veelgebruikte normen zijn IEC 61215 en IEC 61730 voor fotovoltaïsche modules, met aandacht voor duurzaamheid en veiligheid.

Zie ook

Fotovoltaïsche module, Zonne-energie, Zonne-thermische module.