visnetten

Visnetten zijn hulpmiddelen uit de visserij die bestaan uit geweven of getwiste draden die in het water hangen om vis te vangen. Ze worden bevestigd aan drijvers en ankers, zodat het net in de waterkolom blijft hangen of langs de zeebodem kan worden voortgetrokken. Visnetten worden wereldwijd gebruikt door zowel commerciële vissers als kleinschalige ambachtsvissers en zijn geschikt voor zoet- en zoutwateromgevingen.

Er bestaan verschillende categorieën visnetten. Pelagische netten vangen vis die in de waterkolom zwemt, terwijl bodennetten primair langs of nabij de zeebodem werken. Drijfnetten blijven op het oppervlak drijven. Daarnaast worden netten soms toegepast in combinatie met lijnen of vallen, zoals lange lijnen en fuiknetten, afhankelijk van de doelsoort en de getijden.

Historisch werden netten gemaakt van natuurlijke vezels zoals hennep of sisal; moderne netten bestaan vooral uit synthetische materialen zoals nylon en polyethyleen. Netten variëren in maaswijdte en materiaal. Monofilamentnetten bestaan uit één dun filament, terwijl multifilamentnetten uit meerdere draden bestaan en anders reageren op belasting en slijtage.

Visnetten beïnvloeden het mariene milieu. Bijvangst is een voorkomende zorg, vooral bij onbedoelde soorten. Ghost nets - netten die verloren of achtergelaten raken - dragen bij aan vervuiling en schade aan zeeleven. Internationale richtlijnen en nationale visserijwetgeving bevatten vaak regels over maaswijdte, afschaling van bepaalde nettypen en andere maatregelen voor duurzame visserij.