virtualisatieomgevingen

Een virtualisatieomgeving is een samenhang van hardware en software waarmee meerdere virtuele computers of containers op één fysieke machine kunnen draaien. Het doel is efficiënter hardwaregebruik, betere isolatie en sneller provisioning van systemen en applicaties.

Er bestaan verschillende typen virtualisatie. Hardwarevirtualisatie gebruikt een hypervisor tussen hardware en virtuele machines. Type 1 hypervisors (bare-metal) draaien rechtstreeks op de hardware, bijvoorbeeld VMware ESXi, Microsoft Hyper-V en KVM. Type 2 hypervisors draaien bovenop een bestaand besturingssysteem, zoals VirtualBox of VMware Workstation. Daarnaast omvat OS‑niveau virtualisatie containers (bijv. Docker, LXC).

Belangrijke componenten zijn de hypervisor, virtuele machines of containers, virtuele opslag en virtuele netwerken, plus beheer- en orkestratietools. Voorbeelden van omgevingen zijn VMware vSphere, Proxmox en OpenStack; voor containers zijn Docker en Kubernetes.

Toepassingen zijn serverconsolidatie, ontwikkeling en testen, continue levering, trainingsomgevingen en disaster recovery, plus het faciliteren van private of public clouddiensten.

Voordelen zijn betere benutting van hardware, isolatie van workloads, eenvoudige back-up en snelle provisioning. Nadelen kunnen overhead en extra complexiteit betekenen, plus licentie‑ en beveiligingsuitdagingen en mogelijk verminderde prestaties ten opzichte van dedicated hardware.

Beveiliging en governance richten zich op isolatie en controles; virtuele omgevingen introduceren echter extra risico’s zoals VM‑escape en containerdrift. Regelmatige patching, netwerksegmentatie en beveiligingsscans zijn aan te bevelen, evenals duidelijke beleidslijnen voor beheer en toegangsrechten.

Beheer en orkestratie combineren automatisering en administratie met tools als OpenStack, Proxmox en VMware vSphere, en containerorkestratie zoals Kubernetes. Monitoring, back-ups en capacity planning ondersteunen betrouwbare operaties.