vezelsysteem

Een vezelsysteem is een netwerk dat signalen overdraagt via optische vezels, meestal glas of kunststof. Het combineert de vezels met de bijbehorende hardware om te zenden, te routeren en te ontvangen.

Tot de hoofdcomponenten behoren de optische vezels zelf, connectors en splices, transceivers (zender/ontvanger), en optische multiplexers/demultiplexers, versterkers en splitters die meerdere kanalen kunnen dragen.

Vezeltypen: single-mode vezels hebben een kleine kern en worden voor lange afstanden gebruikt; multimode vezels hebben een grotere kern en zijn geschikt voor kortere afstanden. De werking berust op totale interne reflectie in de kern van de vezel. Materiaal is doorgaans siliciumdioxide.

Belangrijke eigenschappen zijn verlies (dB/km) en dispersie, die samen de signaalkwaliteit bepalen. Typische operationele golflengten zijn circa 850-1300 nm voor multimode en 1300-1550 nm voor lange afstanden; veel systemen gebruiken de C- en L-band.

Standaarden en ontwerp: ITU-T en IEC voegen normen toe, met voorbeelden zoals ITU-T G.652 en G.657. Ontwerp en onderhoud gebruiken een link budget en OTDR-testen om prestaties te verifiëren.

Toepassingen en voordelen: vezelsystemen komen veel voor in telecommunicatie- en datanetwerken, FTTH, datacenters, sensornetwerken en medische beeldvorming. De belangrijkste voordelen zijn hoge bandbreedte en immuniteit voor elektromagnetische storingen; nadelen zijn aanlegkosten en de noodzaak van nauwkeurige installatie en onderhoud.