verbrandingstoepassingen

Verbrandingstoepassingen betreffen systemen en processen die verbranding benutten om warmte, kracht en chemische producten op te wekken. Verbranding is de reactie tussen een brandstof en een oxidator (meestal zuurstof uit de lucht), met warmte en gasvormige emissies. In industrie en handel worden verbrandingssystemen toegepast voor verwarming, energieopwekking en processturing.

Toepassingsgebieden omvatten industriële procesverwarming en warmtekrachtcentrales, gebouwverwarming en droog- of smeltprocessen in metaalsector, keramiek en glas. Ook afvalverbranding en waste-to-energy-installaties leveren energie uit reststromen. Daarnaast wordt verbranding toegepast in aandrijfsystemen zoals gasturbines en motoren.

Brandstoffen variëren van aardgas en olie tot kolen en biomassa, evenals afval. De inzet van alternatieve brandstoffen vereist aangepaste verbrandingstechnieken en emissiebeperking.

Efficiëntie en emissiebeperking staan centraal. Technieken omvatten een nauwkeurige regeling van de lucht-brandstofverhouding, gelaagde verbranding, recirculatie van uitlaatgassen en warmte-terugwinning. Emissies zoals NOx, fijn stof en CO2 worden beperkt door ontwerpkeuzes en nabehandeling (NOx-reductie, katalytische systemen) en naleving van regelgeving.

Trends richten zich op lagere emissies, gebruik van hernieuwbare brandstoffen en CO2-afvang en -opslag in industriële verbranding.