veldtypen

Veldtypen (meervoud: veldtypes) is een classificatie van natuurlijke en semi-natuurlijke vegetaties op basis van algemene kenmerken zoals bodemtype, vochtregime, nutrientenniveaus en beheerpraktijken. De indeling helpt bij het beschrijven, vergelijken en beheren van landschap- en natuurgebieden. In Nederland en Vlaanderen wordt de term veel gebruikt in ruimtelijke planning, natuurbeheer en vegetatieonderzoek.

Een veldtype onderscheidt zich door combinatie van milieuomstandigheden en de kenmerkende plantengemeenschappen. Typische factoren zijn bodemsamenstelling (zand, klei, veen), drainage en vochtigheid, vochtveranderingen door seizoenen en beheer zoals begrazing, maaien of drainage. Bij elk veldtype horen indicatorsoorten en een verwachtingspatroon van successie en verstoring. Het veldtypes-systeem verdeelt habitats in klassen zoals open graslanden, heidevelden, duinzones, moeras en rietvelden, en bossen met stroken.

Voorbeelden in het Nederlandse landschap zijn droog zandgrassland op stuifzand, heidevelden met heideplanten zoals Calluna vulgaris, duinvegetatie langs de kust, natte graslanden en moerassen, en riet- en wilgengaarden langs rivieren. Elke categorie heeft eigen ecologische waarden en vereist specifieke beheermaatregelen zoals reductie van meststoffen, begrazing met schapen of geiten, maaien of plaggen, en waterstandbeheer.

De veldtypes-kennis ondersteunt ruimtelijke planning, Natura 2000-beheer en natuurdoelstellingen. Het biedt een basis voor monitoring, ecologisch kaarten en adaptief beheer, en helpt bij het bepalen waar beschermingsmaatregelen het meest effectief zijn.