umorzeniem

Umorzenie, w polskim prawie, oznacza formalne zakończenie postępowania lub odmowę prowadzenia czynności procesowych. W praktyce termin ten występuje najczęściej w postaci umorzenia postępowania i może dotyczyć różnych gałęzi prawa: karnego, cywilnego i administracyjnego. Umorzenie może być bezwarunkowe lub warunkowe.

W prawie karnym umorzenie następuje, gdy nie ma znamion czynu zabronionego, nie da się ustalić sprawcy, postępowanie nie może być wszczęte lub prowadzone, albo następuje przedawnienie. W praktyce dopuszcza się również tzw. warunkowe umorzenie postępowania, które wiąże się z nałożeniem na sprawcę określonych warunków lub z zastosowaniem alternatywnych środków zamiast natychmiastowego wymierzenia kary.

W postępowaniach cywilnych i administracyjnych umorzenie następuje najczęściej z powodu cofnięcia powództwa, braku właściwości miejscowej lub rzeczowej organu, niemożności wydania orzeczenia w danej sprawie lub gdy nie doszło do realnego zaistnienia roszczenia. Postanowienie o umorzeniu wydaje właściwy organ lub sąd i zwykle podlega zaskarżeniu zgodnie z przepisami.

Skutkiem umorzenia jest zakończenie postępowania w danej sprawie. W zależności od okoliczności możliwe jest wznowienie postępowania na skutek nowych faktów lub ponowne wniesienie roszczeń, a strony mają prawo do środków odwoławczych w przewidzianych terminach.