toegevoeging

Toegevoeging is een Nederlands zelfstandig naamwoord met de betekenis van de handeling waarbij iets wordt toegevoegd aan iets anders, of van het toegevoegde deel zelf. Het woord is afgeleid van het werkwoord toevoegen en verwijst naar het idee van aanvullen of verbinden. De term wordt in allerlei contexten gebruikt, van taal en documenten tot producten en processen.

In het dagelijks taalgebruik verwijst een toevoeging vaak naar een extra bestand of bijlage bij een document, een nieuw onderdeel van een productassortiment, of een aanvulling op een tekst of wetgeving. In zakelijke en economische contexten komt de uitdrukking vaak voor in de zin van toegevoegde waarde: de waarde die een product of dienst toevoegt boven de input.

In vakgebieden heeft toevoeging specifieke betekenissen. In de chemie kan sprake zijn van de toevoeging van een reagentia aan een stof; de technische uitdrukking hiervoor is vaak een toegevoegde term zoals toevoegingsreactie of additie, afhankelijk van de context. In de voedingsindustrie spreken men ook over toegevoegde stoffen. In de wiskunde wordt de term meestal vervangen door optelling als verwijzing naar de som; in bredere of historische teksten kan men echter ook spreken van een toevoeging.

Spelling en vormen: het zelfstandig naamwoord is de toevoeging (mv. toevoegingen). Het bijvoeglijk gebruikte participium is toegevoegd of toevoegend. De etymologie ligt in het samengestelde werkwoord toevoegen met de voorlooptoe- en voeg(en) ‘verbinden’.