taakdifferentiatie

Taakdifferentiatie is een didactische aanpak waarbij taken en leeractiviteiten zodanig worden vormgegeven dat ze rekening houden met verschillen tussen leerlingen, zoals voorkennis, tempo en interesses. Het doel is alle leerlingen uit te dagen en te ondersteunen, zodat zij in hun eigen leerproces vooruitgang boeken zonder stigma.

Vormen van taakdifferentiatie zijn onder meer: naar inhoud (aanpassen van leermaterialen of de complexiteit), naar proces (verschillende werkvormen en leerroutes) en naar product (verschillende eindopdrachten en beoordelingscriteria). Daarnaast kan differentiatie plaatsvinden in tempo en ondersteuning, bijvoorbeeld door extra hulp, verlengde taken of compactere opdrachten.

Voordelen zijn betere afstemming op niveau en interesses, hogere betrokkenheid en grotere kansen op succes. Nadelen zijn langere planningen en benodigde afstemming, meer tijd en professionele ontwikkeling, en het risico van stigmatisering als differentiatie niet zorgvuldig wordt toegepast.

Implementatie vereist een systematische aanpak: analyse van leerlingen, formuleren van leerdoelen, ontwerpen van taken met meerdere niveaus of keuzemogelijkheden, en formatieve evaluatie met duidelijke criteria. Het inzetten van flexibele groepjes, rubrics en regelmatige feedback ondersteunt de differentiatie en voorkomt dat leerlingen vast komen te zitten in een vast niveau.

Taakdifferentiatie is gebruikelijk in het basis- en voortgezet onderwijs en vindt ook toepassing in andere leeromgevingen.