spreekkamers

Spreekkamer is een kamer in zorginstellingen waar artsen, verloskundigen, therapeut en andere behandelaren met patiënten spreken, hen onderzoeken en adviseren. De spreekkamer is bedoeld als privéruimte voor overleg, evaluatie en soms kleine behandelhandelingen, en is doorgaans onderdeel van huisartsenpraktijken, klinieken en ziekenhuisafdelingen. In het Nederlands en Vlaams wordt de term veelvuldig gebruikt in huisartspraktijken en ambulante zorg.

Een spreekkamer bevat meestal een bureau of tafel, gekleurde of comfortabele stoelen voor patiënt en zorgverlener, en soms een behandel- of onderzoektafel. Verder bevinden zich vaak een wasbak met zeep en handdoeken, opbergkasten en basisapparatuur zoals een bloeddrukmeter, stethoscoop, otoscoop en thermometer. De ruimte is zodanig ingericht dat communicatie bevorderd wordt en privacy gewaarborgd blijft. Geluidsisolatie, een afgesloten deur en scheidingen of schermen kunnen bijdragen aan vertrouwelijkheid.

Ontwerp en veiligheid richten zich op hygiëne en toegankelijkheid. Alle oppervlakken moeten eenvoudig te reinigen zijn, met afvalsysteem voor medische benodigdheden en beschikbaarheid van handhygiënepunten. De kamer moet toegankelijk zijn voor patiënten met een rolstoel of begeleiding en rekening houden met privacywetten en patiëntenvertrouwelijkheid.

Gebruik en variatie: veel praktijken hebben meerdere spreekkamers om verschillende clinicians of patiëntengroepen te bedienen. In ziekenhuizen en ambulante centra kunnen spreekkamers worden gebruikt voor intake, triage, consulten op afstand of psychische zorg, afhankelijk van de aard van de zorg. De spreekkamer draagt bij aan een vertrouwelijke en professionele interactie tussen patiënt en zorgverlener.