spraaktherapie

Spraaktherapie, in het Nederlands vaak aangeduid als logopedie, is een paramedische zorg die zich richt op het diagnosticeren en behandelen van spraak-, taal-, stem- en slikproblemen bij kinderen en volwassenen. Logopedisten werken aan communicatievaardigheden zodat cliënten beter kunnen deelnemen aan dagelijkse activiteiten en sociale interacties.

Wat wordt behandeld, is afhankelijk van de individuele behoefte. Voor spraak en taal gaat het om articulatie en fonologie, taalbegrip en taalproductie, maar ook om stemklachten zoals heesheid en stemmoeheid, en fluency of stotteren. Daarnaast wordt vaak ondersteuning geboden bij slikproblemen (dysfagie) en bij communicatieproblemen na hersenletsel, zoals afasie. Ook werden kinderen en volwassenen geholpen met lees- en schrijfproblemen en andere communicatieondersteunende vaardigheden bij meervoudige beperkingen.

Proces en werkwijze: na intake en diagnostisch onderzoek volgt een behandelplan met concrete doelen. Behandeling kan bestaan uit oefentherapie, modeling en feedback, communicatieve coaching voor ouders of verzorgers, en oefeningen voor thuis. Er wordt gewerkt volgens evidence-based richtlijnen en de voortgang wordt regelmatig geëvalueerd.

Doelgroepen en plekken van handelen: kinderen met vertraagde spraak- en taalontwikkeling, spraakstoornissen en stotteren; volwassenen met afasie, stemproblemen, Parkinson of slikproblemen. Logopedisten werken in ziekenhuizen, revalidatiecentra, scholen, huisartsenpraktijken en bieden steeds vaker telelogopedie aan.

Opleiding en professionaliteit: logopedie vereist een relevante opleiding en professionele bekwaamheid volgens nationale normen. Logopedisten handelen volgens ethische richtlijnen en zijn betrokken bij multidisciplinaire zorgomgevingen.