slordigheid

Slordigheid is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar zorgeloosheid of slordig gedrag, zowel in handelen en werk als in de netheid van een omgeving. Het kan slaan op onachtzaamheid bij taken, maar ook op een algemeen rommelijke of ongeordende werkwijze en levensstijl.

Het woord is afgeleid van het bijvoeglijk naamwoord slordig, dat zowel naar rommeligheid als naar een nonchalante houding kan verwijzen. Slordigheid duidt meestal op herhaalde of gewone onzorgvuldigheid in plaats van op een eenmalige fout. Ze kan voortkomen uit gebrek aan aandacht, tijdsdruk, of een gewoontepatroon en varieert in ernst van lichte slordigheid tot aanzienlijke onvoldoende zorg.

In de praktijk komt slordigheid veel voor in verschillende contexten, zoals administratieve taken, huishoudelijk onderhoud, onderwijs of beroepspraktijk. Voorbeelden zijn een slordige administratie met ontbrekende gegevens, een bureau met rommel, of iemand die slordig kleedt. Slordigheid kan leiden tot fouten, misverstanden, vertragingen en soms financiële of veiligheidsrisico’s, vooral als it repeatable en systematisch is.

Verwante termen zijn zorgvuldigheid (het tegenovergestelde) en onzorgvuldigheid. Slordigheid wordt vaak gezien als minder ernstige of minder formele aanduiding dan onzorgvuldigheid, maar kan toch gevolgen hebben voor kwaliteit, betrouwbaarheid en reputatie. In taalgebruik onderscheidt men vaak tussen slordig (het bijhorende uiterlijk of gedrag) en slordigheid als eigenschap of houding.

Zie ook: zorgvuldigheid, onzorgvuldigheid, slordig, rommelig.