signaalhoogte

Signaalhoogte is in de praktijk de amplitude of grootte van een signaal, meestal uitgedrukt als de maximale afwijking ten opzichte van een referentieniveau (meestal nul of de DC-offset). Bij signalen zonder offset is dit vaak de piekwaarde ten opzichte van nul; bij signalen met offset kan de waarde zowel ten opzichte van de offset als ten opzichte van nul worden gegeven.

Verschillende definities bestaan afhankelijk van het soort signaal. De belangrijkste zijn piekhoogte (Vp), piek-naar-piek hoogte (Vpp) en de rms-waarde (Vrms). Voor een sinusvormig signaal geldt bijvoorbeeld Vpp = 2Vp en Vrms = Vp / √2 ≈ 0,707Vp. Voor andere vormen kunnen de relaties verschillen en moet de juiste rms-waarde berekend of gemeten worden.

Eenheden en context variëren. De signaalhoogte van een elektrisch signaal wordt meestal uitgedrukt in volt (V), maar kan ook betrekking hebben op stroom (ampère) of dimensionloze, genormaliseerde signalen. In meet- en meetsystemen bepaalt de signaalhoogte vaak het dynamisch bereik en de benodigde resolutie: te lage hoogte leidt tot een slechte signaal-ruisverhouding, terwijl te hoge hoogte kan leiden tot clipping en vervorming.

Meten gebeurt doorgaans met instrumenten zoals een oscilloscoop, multimeter of een data-acquisitiesysteem. Bijmetingen moeten rekening houden met offset en missie- of verwijdering van DC-componenten, afhankelijk van wat wordt onderzocht. In digitale systemen bepaalt de signaalhoogte de maximale representabele waarde (full-scale) en beïnvloedt dit de prestaties van conversie en verwerking.