signaalformaten

Signaalformaten zijn de specificaties die beschrijven hoe informatie wordt weergegeven in een signaal. Ze bepalen welke kenmerken van een signaal worden gemeten, hoe de informatie is gecodeerd, en hoe het signaal wordt gemoduleerd, bemonsterd en geïntegreerd in een transmissie- of opslagkanaal. Een signaalformaat beïnvloedt de bandbreedte, de fouttolerantie en de synchronisatie tussen zender en ontvanger.

Analoge signaalformaten قالبen zich door modulatie van een draaggolven zoals amplitude, frequentie of fase. Voorbeelden zijn AM (amplitude-modulatie), FM (frequentie-modulatie) en PM (fase-modulatie). Analoge formats bestaan vaak afwegingen tussen ruisgevoeligheid en spectrale efficiëntie en komen voor in radio, televisie en akoestische systemen.

Digitale signaalformaten coderen informatie als discrete waarden en omvatten zowel encoding als line coding en sampling- processen. Voorbeelden zijn NRZ en Manchester-code voor transmissie, PCM voor audio en video, en diverse compressie- en coderingstechnieken die de bitrate en fouttolerantie beïnvloeden. Digitale formats worden veel gebruikt in netwerken, opslagmedia en moderne transmissiesystemen, waarbij foutdetectie en synchronisatie centraal staan.

In de praktijk raken analoge en digitale signaalformaten elkaar in broadcasting, telecommunicatie en multimedia. Standaarden zoals PAL/NTSC/SECAM, DVB, ATSC en verschillende digitale audiovormen regelen interoperabiliteit, while specificaties voor foutencorrectie, codering en synchronisatie de betrouwbaarheid waarborgen. Signaalformaten blijven evolueren met advances in modulatie, sampling, compressie en netwerktechnologie.