signaalanker

Signaalanker is een term uit de biologie die verwijst naar een hydrophobe transmembrane-sequentie in een eiwit die zowel als signaal voor de bepaling van de cel- of membraanz Gene formaliteit? Het dient als anker en bepaalt mede de lokalisatie en de topologie van het eiwit in het membraan. In veel eiwitten met één of meerdere membraandomeinen fungeert het signaalanker als de belangrijkste transmembrane domein.

Er bestaan twee hoofdtypen signaalanker-sequenties: afbreekbaar en niet-afbreekbaar. Een afbreekbaar signaalanker werkt vaak samen met een tijdelijk signaalpeptide dat het eiwit richting het endoplasmatisch reticulum stuurt; na succesvolle invoeging blijft het signaalanker meestal ontbreken of wordt het peptidemolecuul verwijderd. Een niet-afbreekbaar signaalanker vormt het werkelijke membraan­doorlaatbare domein en blijft in het membraan, wat de topologie van het eiwit bepaalt (welke kant cytosolisch is en welke luminaal).

Mechanistisch gezien worden signaalankers herkend door de signaalherkenningspartikel (SRP) en geleid naar het membraan waar invoeging plaatsvindt via de Sec-translocon (in eukaryoten) of SecYEG-Complex (in prokaryoten). De oriëntatie wordt mede bepaald door de positieve-inside-regel, die aangeeft hoeveel positieve lading aan de cytosolische kant aanwezig is.

Signaalankers komen voor in veel membraaneiwitten, zoals receptoren en kanaaleiwitten. Verstoorde of foutieve invoeging kan leiden tot mislokalisatie van eiwitten en omvat een rol bij verschillende ziekten en bij de werking van virale en bacteriële factoren.