shutdownregelen

Shutdownregelen zijn regels in de micro-economie die aangeven wanneer een onderneming in de korte termijn moet stoppen met produceren. In de korte termijn zijn sommige productiefactoren vast, waardoor vaste kosten ontstaan naast variabele kosten die toenemen met de output. De centrale gedachte achter de shutdownregel is: een bedrijf blijft produceren zolang de prijs ten minste de variabele kosten dekt.

In praktijk ligt het shutdownpunt bij het niveau van de prijs waarbij de opbrengsten de variabele kosten op het relevante productie- en prijspunt dekken. Een eenvoudige formulering is: produceer als P ≥ AVC_min, waarbij AVC_min het minimum van de gemiddelde variabele kosten (AVC) is. Als de prijs lager is dan het minimum van de AVC, is stoppen economisch voordeliger omdat de productie bijdraagt aan verliezen die groter zijn dan de vaste kosten.

Wanneer P ≥ AVC_min maar P < ATC, blijft produceren zodat de verliezen beperkt blijven tot het verschil tussen ATC en P, plus de vaste kosten. De beslissing hangt af van wat de firma kan uitzetten bij het marktprijsniveau en de marginale kosten (MC): op het productiepunt waar MC = P wordt geproduceerd, zolang P ≥ AVC.

In de lange termijn gelden andere overwegingen. Daar wordt vooral gekeken of de prijs de totale kosten dekt; als P < ATC op alle outputniveaus, verlaten bedrijven de markt. De shutdownregel verwijst dus primair naar de korte termijn en het verschil tussen prijs, variabele kosten en het minimale AVC-niveau.