satellietposities

Satellietposities verwijzen naar waar kunstmatige satellieten zich bevinden en hoe zij bewegen ten opzichte van de aarde of een referentiekader. Ze zijn cruciaal voor navigatie, communicatie, aardobservatie en ruimtevaartoperaties. Posities worden doorgaans voorspeld en vastgelegd als ephemeriden en orbital elements.

Om posities te berekenen worden orbital elements gebruikt zoals de semi-major axis (halve lange as), excentriciteit, inclinatie, rechte opstijgende knoop (Ω), argument van perigeum (ω) en gemiddelde anomalie (M). Voor dagelijkse toepassingen leveren twee-regelige elementen (TLE) korte-termijn voorspellingen voor veel satellieten, vooral in lage aardbaan (LEO), en worden deze regelmatig geüpdatet.

Posities kunnen in verschillende referentiekaders worden uitgedrukt. Een veelgebruikte combinatie is Earth-Centered Inertial (ECI) voor de baanbeschrijving en Earth-Centered, Earth-Fixed (ECEF) voor posities ten opzichte van de aarde. Tijdsduur en tijdsaanduidingen betreffen UTC, GPS-tijd of TAI; schrikkelseconden zijn van belang bij precisie-navigatie.

Toepassingen variëren van het bepalen wanneer een satelliet zichtbaar is voor een grondstation of een kijker tot missieplanning en botsingvermijding in de ruimte. Geostationaire satellieten (GEO) blijven boven hetzelfde punt op de evenaar, terwijl LEO-satellieten snelle, korte passes leveren en MEO-systemen worden gebruikt door navigatiesatellieten zoals GPS en Galileo.

Dataservices en tools: posities worden gedeeld via databanken zoals Celestrak en Space-Track. Voor analyse en simulatie worden propagatoren en softwarepakketten gebruikt om satellietposities te berekenen en passes te voorspellen.