referentiespectrumen

Referentiespectrumen zijn spectra van stoffen met bekende en betrouwbare spectrale kenmerken, die dienen als maatstaf bij spectroscopische metingen. Ze worden gebruikt voor calibratie, identificatie, kwantificatie en kwaliteitscontrole van instrumenten. Referentiespectrumen kunnen voorkomen als lijnenspectra van atomaire bronnen (waarbij discrete transities resulteren in klare pieken) of als band- en continuaalspectra van moleculen (elektro- en vibratoire overgangen). Ook gespecialiseerde technieken zoals Raman- of infraroodspectroscopie maken gebruik van referenties voor betrouwbaarheid en vergelijking.

Toepassingen omvatten ondermeer het kalibreren van de golflengte- en responskalibratie van een instrument door vergelijking van bekende lijnposities met meetresultaten. Ze worden ook gebruikt voor identificatie en kwantificatie van onbekende monsters door vergelijking met bibliotheken of databanken van referentiespectra. Daarnaast dienen ze als basis voor instrumentkwalificatie en validatie, waarbij de signaal-ruisverhouding, baselijnstabiliteit en lineaire respons worden beoordeeld. Referentiespectrumen kunnen helpen bij het normaliseren van spectra en bij correcties voor omgevingsfactoren zoals solventen of temperatuur.

Generatie en beheer van referentiespectrumen gebeurt uit zuivere standaarden of uit erkende databanken en standaardreferentiematerialen. De opbouw van een referentiespectrum hangt af van de meetmethode, de instrumentinstellingen en de omgevingscondities (type efficiëntie, oplosmiddel, temperatuur, druk). Waardevolle referenties zijn voorzien van metadata zoals gebruikte techniek, resolutie, instrumentconfiguratie en datum, zodat ze geschikt blijven voor vergelijkende analyses en reproduceerbare resultaten.