referentiedichtheid

Referentiedichtheid is een maat uit de taalkunde en discourse analysis die aangeeft hoe dicht een tekst of verhaal referenten (entiteiten zoals personen, locaties, objecten) bevat en aanduidt. Het geeft inzicht in de referentiële structuur van een tekst en in de mate waarin entiteiten worden herkend en gerefereerd in het verloop van de tekst.

De maat wordt doorgaans berekend als het aantal referenties per eenheid tekst, bijvoorbeeld per zin of per 1000 woorden. Een referentie is elke aanwijzing naar een entiteit, zoals een eigennaam, een voornaamwoord, een determinatieve beschrijving of een definitieve omschrijving. Sommige definities tellen ook alleen de eerste introductie van een nieuw referent mee, terwijl herhalingen en anaforische verwijzingen als aparte referenties worden meegerekend in andere benaderingen.

Een hoge referentiedichtheid duidt op een tekst met veel entiteiten of op een intensieve co-referentie, wat de tekstopbouw en het begrip kan beïnvloeden. Een lage dichtheid wijst op eenvoudiger referentiële structuur of op minder entiteiten per tekst.

Methodologisch vereist de bepaling van referentiedichtheid een betrouwbare referentie-annotatie of een robuuste coreference-resolutie. Fouten in automatische verwijzing kunnen de meting vertekenen. De maat is relevant voor vergelijkend onderzoek naar genres, voor leesbaarheids- en vertaalstudies, en voor informatieretrieval en samenvattingstaken.