recursievefunctietheorie
Recursieve functietheorie, ook wel berekenbaarheidstheorie genoemd, is een onderdeel van wiskundige logica en theoretische informatica dat de grenzen van berekenbaarheid bestudeert. Centrale vraag is welke functies effectief kunnen worden uitgevoerd door een algoritme of machine. Binnen de theorie bestaan verschillende definities van berekenbaarheid die als equivalent worden beschouwd: primitieve recursieve functies, mu-recursieve functies en algemene recursieve functies. De combinatie van deze benaderingen levert de klasse van berekenbare functies op, waaronder zowel totale als partiële functies.
Belangrijke concepten zijn beslisbaarheid en semi-beslisbaarheid, en onbeslisbare problemen. Het stopprobleem illustreert dat er geen enkel
Historisch gezien ontstond de theorie in de jaren 1930 door werk van Gödel, Church en Turing, waarna
Toepassingen en invloed: de theorie vormt een fundament voor de analyse van algoritmen, de studie van besluitproblemen