raketgeleiding

Raketgeleiding is het onderdeel van een raketsysteem dat bepaalt waar de raket naartoe beweegt en hoe deze daar komt. Het omvat de technologieën en algoritmen voor navigatie en besturing, en de hardware die nodig is om manoeuvres uit te voeren. Typische onderdelen zijn een guidance computer, sensoren zoals een inertieel navigatiesysteem met gyroscopen en accelerometers, en actuatoren zoals thrust-vectoring, gimbals of stabilisatieflappen. De kern van het systeem is de regelkring voor guidance, navigation en control (GNC): de huidige toestand wordt vastgesteld, vergeleken met de gewenste koers, en er worden commando’s voor de stuursystemen berekend en uitgevoerd.

Raketgeleiding kan verschillende strategieën volgen. Bij ballistische of voorgeprogrammeerde missies wordt vaak een autonoom inertieel pad gevolgd, met koerscorrecties door thrust-vectoring. In de powered flight kunnen de koers en houding met gesloten-lus worden geregeld. Voor moderne toepassingen, zoals gevechtsraketten, wordt in de terminalfase vaak aanvullende sensorinformatie gebruikt (bijvoorbeeld infrarood of radar) om het doel te lokaliseren en te volgen. In ruimtevaarttoepassingen worden vaak GPS in combinatie met sterrenvolgsystemen (star trackers) ingezet voor nauwkeurige navigatie en baanplaatsing. Proportional navigation (PN) is een bekende regelmethode die koerscorrigaties berekent op basis van de beweging van het doel.

Belangrijke uitdagingen zijn veranderende aerodynamische krachten, storingen in sensoren en ruis in de metingen. Redundantie, foutdetectie en robuuste regelingen zijn daarom essentieel. Raketgeleiding speelt een cruciale rol bij zowel ruimtevaartlanceringen als militaire toepassingen, waar nauwkeurige baanbewaking, compensatie van verstoringen en terminale nauwkeurigheid bepalend zijn voor succes en veiligheid.