productiemogelijkheidsgrens

Productiemogelijkheden is een basisconcept in de economie dat de mogelijke combinaties beschrijft van twee of meer goederen die een economie kan produceren met een gegeven hoeveelheid hulpbronnen en huidige technologie gedurende een bepaalde periode. Het concept onderstreept de aanwezigheid van schaarste en de trade-offs die samengaan met economische keuzes. Bij het analyseren van productiebeslissingen wordt vaak uitgegaan van volledige inzet en efficiëntie.

De productiepossibiliteitsgrens (PPF) is een grafische weergave van de productiemogelijkheden. De PPF toont de maximaal haalbare combinaties van de goederen bij een bepaald niveau van hulpbronnen. Een punt op de grens duidt op efficiënte productie; een punt daaronder laat inefficiëntie zien en een punt buiten de grens is onhaalbaar bij de huidige middelen. De vorm van de grens geeft de opofferingskosten weer: het produceren van meer van één goed vereist het opofferen van een hoeveelheid van het andere goed.

Veranderingen in hulpbronnen, technologie of productiviteit verschuiven de PPF. Een toename van technologie of hulpbronnen verschuift de grens naar buiten, wat economische groei aangeeft. Een daling verschuift de grens naar binnen. De PPF helpt bij het analyseren van beleidskeuzes, investeringen en bij het begrijpen van de grenzen van efficiëntie en welvaart.

Hoewel de PPF een krachtig hulpmiddel is, maakt zij aannames van constante technologie en van goederen die gemakkelijk te combineren zijn. Realistische economieën kennen prijsvorming, vraag- en aanboddynamiek en verschillende sectoren. De PPF dient vooral als theoretisch kader voor het bespreken van schaarste, kansen en de grenzen van productie.