pijpkabels

Pijpkabels zijn kabels die speciaal zijn ontworpen om door buisachtige kanalen, leidingen of pijpen te worden getrokken of geblazen tijdens de installatie. Ze worden met name toegepast bij ondergrondse kabelnetwerken en in bouwkundige infrastructuur waar ruimten beperkt zijn en beschadiging moet worden voorkomen. Door de installatie via een pijp of duct kan met minder spanning en met betere controle langdurige kabeltrajecten worden gelegd.

Constructie en kenmerken

Pijpkabels combineren vaak een geleidend kern met isolatie en een beschermende buitenmantel. Afhankelijk van toepassing kunnen ze bestaan uit koper- of aluminiumdraden, of uit glasvezel met een beschermende mantel voor datasignalen. Veel pijpkabels hebben een lage wrijving buitenmantel en soms een extra waterdichte of vochtbestendige laag. Voor zwaardere mechanische belastingen zijn sommige uitvoeringen voorzien van een metalen beschermingsmantel of gevlochten afscherming.

Types en toepassingen

Er zijn verschillende varianten, waaronder kabels voor elektrische voeding, telecommunicatie en data-overdracht, zowel in enkelvoudige als multi-core uitvoeringen. Pijpkabels worden gebruikt bij ondergrondse distributie, in transport- of bouwprojecten en in servicekanalen waar kabels door kleine diameters geleiden moeten worden. Ze worden vaak ingezet omdat ze eenvoudiger te repareren zijn en door het buisvormige pad minder ruwe randen en scherpe bochten hoeven te passeren.

Veiligheid, standaarden en onderhoud

Installatie gebeurt volgens lokale en internationale normen voor ondergrondse bekabeling en kabeldoorvoer in buizen. Belangrijke aandachtspunten zijn vochtbestendigheid, mechanische bescherming en de maximale trek- én buigradius tijdens installatie. Periodiek onderhoud en visuele inspectie van de buitenmantel zijn relevant om degradatie te voorkomen.