paleokoolstofcyclusstudies

Paleokoolstofcyclusstudies onderzoeken hoe de koolstofcyclus van de aarde in het verleden is gevormd en veranderd, met aandacht voor de opslag en flux van koolstof tussen atmosfeer, oceaan, biosfeer en gesteente op geologische tijdschalen. Ze combineren geologische met isotopische gegevens en klimaat- en koolstofbudgetmodellen om historische CO2-concentraties, oceaanchemie en koolstofreservoirs te reconstrueren.

Bronnen en methoden omvatten isotopenanalyse van koolstof, zoals δ13C en Δ14C, in mariene carbonaten en organisch materiaal, evenals proxy-indicatoren uit sedimenten, fossiele resten en borium-isotopen voor oceaankoolzuur en pH. Voor tijden met beperkte directe getuigenissen worden modellen ingezet om koolstofstromen tussen reservoiren af te leiden.

Toepassingen van paleokoolstofstudies omvatten het begrijpen van klimaatveranderingen en koolstoffeedbacks in het verleden, het evalueren van de grootte en snelheid van CO2-variaties en de rol van koolstofopslag in gesteente en oceaanbodems. Belangrijke perioden zoals het Paleozoïcum, Mesozoïcum en het Cenozoïcum en gebeurtenissen als het Paleoceen-Eoceen Thermal Maximum (PETM) worden bestudeerd om systemen te testen en te calibreren.

Uitdagingen omvatten diagenese, onzekerheden in ouderdomsbepalingen en regionale variabiliteit, die de reconstructies beperken. Desalniettemin levert paleokoolstofcyclusonderzoek cruciale inzichten in langetermijnklimaat en koolstofbudgetten voor het begrijpen van huidige en toekomstige trends.