oriënteringspunt

Een oriënteringspunt is een referentiepunt dat dient om richting en positie te bepalen in uiteenlopende contexten zoals cartografie, landmeting, navigatie en stedelijke planning. Het kan een fysiek punt zijn, zoals een markering, monument of opvallend landschapselement, maar ook een abstract punt zoals de oorsprong van een coördinatensysteem of een raster.

Toepassingsgebieden en functies

In cartografie en geodesie wordt een oriënteringspunt gebruikt om kaarten te orienteren ten opzichte van de noord-zuidsas en om instrumenten te kalibreren. Bij veldwerk en landmeting dient het als vaste referentie waaraan metingen worden uitgelijnd en coördinaten worden vastgesteld of omgezet. In navigatie en oriëntatietraining verwijst het naar een bekend landmark of controlepunt dat helpt bij het bepalen van positie en het bepalen van de koers. In ruimtelijke planning kan een oriënteringspunt een zichtlijn of vaste referentie zijn voor analyses en ontwerp.

Soorten en voorbeelden

Er bestaan verschillende typen oriënteringspunten, afhankelijk van de context: fysiek markeerpunt zoals een benchmark of monument, of een abstracte referentie zoals de oorsprong van een coördinatensysteem of een GIS-rasterpunt. In elke situatie geeft het punt houvast om richting en ruimte beter te begrijpen en meetpunten correct te plaatsen.

Zie ook

Referentiepunt, controlepunt, benchmark, geodetisch referentiesysteem, oriëntatiepunt.