opslagvormen

Op opslagvormen wordt bedoeld de verschillende manieren waarop digitale gegevens worden opgeslagen en beheerd in informatiesystemen. Het begrip omvat zowel de gebruikte opslagmedia als de wijze van opslag en toegang.

Opslag kan vluchtig of niet-vluchtig zijn. Vluchtig geheugen (zoals RAM) verliest data bij uitschakeling, terwijl niet-vluchtige opslag (zoals HDD, SSD, flashgeheugen, optische media, tapes) data behoudt zonder stroom. Daarnaast geldt onderscheid in toegang: directe toegang (random access) media zoals harde schijven en SSD's, versus sequentiële toegang zoals tape.

Een gangbare indeling noemt drie lagen: primaire opslag (RAM) voor actieve processen; secundaire opslag (HDD/SSD/flash) voor langdurige opslag en snelle toegang; en tertiaire of archiveringsopslag (tape, object storage in de cloud) voor lange termijn bewaring tegen lagere kosten.

Voorbeelden van opslagmedia zijn magnetische harde schijven (HDD), solid-state drives (SSD) en NVMe-schijven; optische media (CD/DVD/Blu-ray); magnetische tapes; geheugenkaartjes en USB-flash drives. Cloudopslag biedt uitbesteding van opslag via netwerken en kan verschillende vormen aannemen zoals object-, blok- of bestandslag waarborgen.

Bij opslagvormen spelen kenmerken zoals snelheid, capaciteit, duurzaamheid en prijs een rol. Data-beheermaatregelen zoals RAID-reeksen, back-ups, replicatie, encryptie en deduplicatie zijn belangrijke aspecten van betrouwbaarheid en veiligheid.

Trends in opslag zijn onder meer de opkomst van NVMe en persistent memory, toenemende rol van cloud- en objectopslag, en koude opslag voor langdurige archivering. Ook blijft tapesystemen relevant voor kostenbewuste langdurige bewaring.