nietrepudieerbaarheid

Nietrepudieerbaarheid is een beveiligingsprincipe dat garandeert dat een partij niet kan ontkennen een bericht te hebben verzonden of een bericht te hebben ondertekend, en dat de integriteit van de inhoud kan worden aangetoond. In digitale systemen wordt dit bereikt door cryptografische mechanismen en betrouwbare registraties die afzender, tijd en inhoud vastleggen.

De kern is een digitale handtekening: een boodschap wordt gehasht en met de privésleutel van de afzender ondertekend; de bijbehorende publieke sleutel en een geldig certificaat maken verificatie mogelijk door derden. Dit biedt afzenderidentiteit en een onveranderlijke koppeling tussen de handtekening en de inhoud. Aanvullend helpen tijdstempels, beveiligde log- en audit trails en ontvangstbevestigingen om de nietontkenbaarheid te versterken, vooral bij lange termijn bewaring.

Toepassingsgebieden omvatten elektronische contracten, bank- en betalingsverkeer, e-mail met handtekening, notariële elektronische documenten en overheidsregistraties.

Beperkingen en uitdagingen zijn onder meer dat nietrepudieerbaarheid afhankelijk is van goed sleutel- en certificaatbeheer; bij sleutelcompromis of misbruik kan ontkenning ontstaan. Vertrouwde derde partijen zoals certificaatafhankelijkheden brengen vertrouwen met zich mee, en juridische geldigheid verschilt per jurisdictie. Privacyzorgen en de lange termijn verifieerbaarheid zijn ook aandachtspunten bij archivering.

Juridische context: in de Europese Unie regelt eIDAS het gebruik van gekwalificeerde elektronische handtekeningen en hun nietontkenbaarheid. In andere rechtsgebieden variëren regels en erkenning.