nadtlenkiem

Nadtlenkiem jest instrumentalna forma rzeczownika nadtlenek, używana w języku polskim do określania związków chemicznych zawierających grupę nadtlenkową O–O. W chemii wyróżnia się nadtlenki organiczne i nieorganiczne. Najprostszy przykład to nadtlenek wodoru, H2O2, znany również jako nadtlenek wodoru. Do związków nieorganicznych należą sole nadtlenkowe, takie jak Na2O2 i CaO2, które zawierają grupę O–O połączoną z jonami metalu. W chemii organicznej nadtlenki to związki z ogólną strukturą R–O–O–R', a wśród nich często używane są peroksydy inicjacyjne, takie jak benzylo- i t-oktuberynowy nadtlenek.

Właściwości nadtlenków obejmują silne właściwości utleniające. Rozkład nadtlenków jest zwykle egzotermiczny i może być gwałtowny lub wywołany przez czynniki takie jak ciepło, zapłon czy obecność materiałów redukujących. Dlatego związki te wymagają ostrożnego obchodzenia, magazynowania w odpowiednich warunkach i z dala od źródeł zapłonu oraz materiałów organicznych.

Zastosowania nadtlenków są szerokie. Nadtlenek wodoru służy do dezynfekcji, wybielania i szeregu procesów chemicznych jako utleniacz. Nadtlenki organiczne wykorzystywane są jako inicjatory polimeryzacji i w syntezach organicznych. W przeszłości koncentraty H2O2 były również używane jako utleniacze w napędach rakietowych.

Uwagi: termin nadtlenkiem, będący narzędziem gramatycznym, pojawia się w zdaniach opisujących te związki, natomiast sam temat chemicznie obejmuje nadtlenki jako całość.