nadtlenki

Nadtlenki to związki chemiczne zawierające grupę nadtlenkową -O-O-, czyli dwukrwistą więź między dwoma atomami tlenu. Zwykle obecne są jako sole lub związki zawierające resztę organiczną lub metalowy jon. W praktyce w polskojęzycznej chemii wyróżnia się nadtlenki nieorganiczne, takie jak Na2O2 (nadtlenek sodu) i BaO2 (nadtlenek baru), oraz nadtlenek wodoru, H2O2, nazywany także nadtlenkiem wodoru. Do grupy organicznych nadtlenków należą m.in. nadtlenek benzoilu (nadtlenek benzoilu) i di-tert-butylowy nadtlenek (di-tert-butylowy nadtlenek).

Właściwości: nadtlenki są silnymi utleniaczami i często ulegają gwałtownemu rozkładowi, uwalniając tlen. Rozkład ten bywa egzotermiczny i może prowadzić do zapłonu lub wybuchu, zwłaszcza w obecności materiałów organicznych lub przy podgrzaniu. Zwykle są wrażliwe na uderzenia, tarcie i działanie aktywnych reduktorów. Ze względu na swoją aktywność chemiczną znajdują zastosowanie jako środki utleniające, inicjatory reakcji polimeryzacji (zwłaszcza organiczne nadtlenki) oraz źródła tlenu w niektórych procesach przemysłowych.

Zastosowania: inorganiczne nadtlenki służą do wybielania, utleniania i generowania tlenu w systemach oceanicznych i przemysłowych; organiczne nadtlenki są powszechnymi inicjatorami polimeryzacji i w syntezach organicznych pełnią funkcję źródeł radicali. Bezpieczeństwo: ze względu na ich wysoką reaktywność, magazynowanie i stosowanie wymagają specjalnych środków ostrożności, odpowiednich opakowań i odseparowania od źródeł zapłonu oraz materiałów organicznych.