metaalverbindingen

Metaalverbindingen zijn verbindingen tussen twee of meer metalen onderdelen die bedoeld zijn om krachten over te dragen en zo een samenstelling te vormen die als één geheel functioneert. Ze kunnen permanent zijn, zoals lassen, brazeren, solderen of lijmen, of demontabel, zoals bouten, moeren, schroeven en klinknagels. Het toepassingsgebied loopt van constructie en machinebouw tot scheepsbouw en de automobielindustrie.

Permanent verbinden omvat verschillende technieken. Lassen smelt de basismaterialen om een lasnaad te vormen; brazeren en solderen gebruiken vulmaterialen bij respectievelijk hogere of lagere temperaturen. Lijmverbindingen op basis van epoxy of polyurethaan koppelen metalen zonder verhitting van de onderdelen. Mechanische verbindingen met bouten en moeren, schroeven en klinknagels zorgen voor demontabele aansluitingen, vaak met afdichtingen of pakkingen.

Ontwerpprestatie- en kwaliteitsaspecten zijn cruciaal: belastingsoverdracht zoals trek, druk, schuif en buiging bepaalt de keuze van de verbinding. Vermoeidheid en corrosie spelen bij veel toepassingen een rol. Bij lassen komen warmte-inbreng, vervorming en spanningsconcentraties kijken; bij lijmen speelt hechting en omgevingsbestendigheid een rol. Voor alle verbindingen geldt dat oppervlaktevoorbereiding, passingen en afdichtingen de levensduur beïnvloeden.

Inspectie en normen: verbindingen worden beoordeeld met niet-destructieve testen zoals visuele inspectie, penetranttesten, magnetische deeltjes, röntgen of ultrasonische testen. Codes en normen (ISO, EN, ASTM) specificeren procedures, materiaalkeuze en kwaliteitscontrole. Toepassingen zijn onder meer gebouwen, bruggen, machines, voertuigen en schepen.