krachtgrootte

Krachtgrootte is de grootte of amplitude van een krachtvector. Het is een scalair begrip dat aangeeft hoe sterk een kracht is, onafhankelijk van de richting waarin deze werkt. In mechanica wordt vaak gesproken over de krachtvector F en zijn grootte |F|, waarbij |F| de krachtwaarde zonder richting weergeeft.

Als de kracht F een vector is met componenten Fx, Fy en Fz in een gekozen coördinatensysteem, dan is de krachtgrootte |F| gegeven door de Euclidische norm: |F| = sqrt(Fx^2 + Fy^2 + Fz^2). In twee dimensies geldt |F| = sqrt(Fx^2 + Fy^2). De eenheid van de krachtgrootte is de Newton (N); 1 N = 1 kg m/s^2.

Relaties met beweging: volgens Newtons tweede wet is F = m a, waarbij F de netto krachtvector is en a de versnelling. De richting van F en a is dezelfde, waardoor de magnitudes voldoen aan |F| = m |a|. De krachtgrootte bepaalt dus mede hoe snel een object versnelt, afhankelijk van zijn massa.

Meetmethoden en voorbeelden: de krachtgrootte kan direct worden gemeten met een krachtmeter of dynamometer, of worden afgeleid uit de vervorming van een veer (F = k x). Voorbeeld: een krachtvector met Fx = 3 N en Fy = 4 N heeft |F| = 5 N.

Samenvattend beschrijft krachtgrootte hoeveel kracht er op een object werkt, los van de richting van die kracht.

---